Günay Aktürk Kimdir
Düşünen bir madde! Edebiyat, felsefe, bilim ve evrim meraklısı bir kitap kurdu. Yani ben: Günay Aktürk. Sürekli çalışan bir fabrikaya benzetirim kendimi. İnsanı ilgilendiren her alanda; şiir, hikâye ve roman üretirim. Daha çok da deneme türü. İnanırım ki dişe dokunur bir şeyler yazabilmenin esas koşulu, kendi çağını aşmış bir dünya görüşü ile derin bir bilgi birikimidir. Ben, insanlığın gelişimi için bilim ve sanata bel bağlayanlardanım.
İnsanoğlunun kaybettiği benliğini tekrar bunlarla bulacağına inanarak keskin ve de cüretkâr bir kalem taşımaktayım cebimde.
Bu görünen yüzüdür şahsımın. Dışı eli yakar içi beni misali… Zira kim olduğuma dair derin şüphelerim var. Kim bilir kaç tanım eskittim kendime dair. İşte bu da sonuncusu:
En-el Hak | Hiç
Milyarlarca ışık yılı uzaklardan geldim ben. Kimliğim, ırkım, cebimdeki beş bilgi etmez kâğıt ya da demirden metalikler, üzerimi örten şu ahlaksız çar çaput ve ardım sıra çağırdıkları yabancı isim de sıkmaya başladı artık varlığımı.
Kendi zerrelerimi görüyorum gözümün iliştiği ne varsa. Kendimi içiyorum su diye, kazmayı vurduğum toprak benden bir parça. İsin en tuhaf yanı ise Roza, kendime aşık oluyorum bir başkasında. Bir başkasının olmadığının da farkındayım üstelik ve buna rağmen her şeye ve herkese sevdalanıyorum işte.
Sen bari anla beni Roza. Sen bari anla. Mecaz yapmıyorum. Dokunduğum her şeyden milyarlarca ışık yılı uzaktayım. Mecaz yapmıyorum, anla beni. Mesela sürekli kendime sesleniyorum ama hep üzerine alıyor yabancı kulaklar. Ahh Roza ah! Keşke aklını yitirmeseydin de anlayabilseydin beni. Ama sen evindesin sevgilim. Ha? Şimdi anlayabildin mi bir parça ucundan bucağından? Anlamak hiç bu kadar anlamını yitirmemişti bu güne kadar.
Yani diyorum ki her şey yerli yerinde, bir ben uzağım koptuğum benden. Kendimi aramıyorum artık. Buldum onu. Buldum lakin hala ait değilim ona. Cem değilim. Cemdenim ama. Ölmeden önce öldüm Roza. Ben bir sonluyum ve içimdeki sonsuzluk öldürüyor beni her saniye. İçimde yaşayanı öldürmedikçe de mümkün olmayacak doğumum.
Beni çağıran toprak değil. Hayır. Çünkü o da benden bir parça. Ama o da zihinsiz ve bu yüzden evinde oturuyor milyarlarca yıldır. Ben bozuldum. Ben benden uzaklaştım. Enel Hakk eyy Roza Enel Hakk! İçimde yaşayan o ikinci bilinci öldürmedikçe rahat yok bana. Çünkü bilinci kapalıydı hakkin varoluştan beridir ve o kendi varlığını bende tanıdı. Enel Hakk ey umutsuz bilgeliğim… Artık evime dönmek istiyorum ben…
Günay Aktürk
Kitaplar:
Üçüncü kitap müjdesine sevindim. Sitenizdeki düzenleme de çok güzel. Yazıları okumak keyif verici, teşekkürler hocam.
Daha çok seslendirmelere yoğunlaştım ama yazıları elbette ihmal etmiyorum. Üçüncü kitabın heyecanı geçtiyse dördüncünün fısıltılarını dolanmaya başlayabilir artık diyelim. Evet! Ulak Sesleri!
En_el hak (hiç)… Ne kadar keskin ankatım. Ne güzel tanıtma şekli ! Ben ışığı olan yazarı tanımaktan çok memnun oldum. Site baştan sona güzel olmuş.. kitaplar baş yapı .. seslendirmeleri de dinkedim olağan üstü . 👌👌👌👌
Teşekkür ederim. Yoruma epeyce bir vakitten sonra yazıyorum ama sebebi malum. O kadar yoğun ve hızlı geçiyor ki her şey sitenin saldırıya uğradığı gün de daha dün gibi. Daha yeni yeni toparlıyoruz. Her şey için tekrardan teşekkürler. Gelişiyoruz sürekli ve yenilikleri paylaşıyoruz elimizden geldiğince : )